وقتی کاری انجام نمیشه حتما چیزی توش هست........
وقتی مشکلی پیش میاد حتما حکمتی داره.........
وقتی کسی را از دست میدی حتما لیاقتت را نداشته.........
وقتی تو زندگیت زمین میخوری حتما چیزی هست که باید یاد بگیری.......
وقتی بیمار میشی حتما جلوی یک اتفاق بدتر گرفته شده ............
وقتی دیگران بهت بدی میکنن حتما وقتشه که تو خوب بودن خودتو نشون بدی........
وقتی اتفاق بد یا مصیبتی پیش میاد حتما داری امتحان پس میدی.......
وقتی همه درها به رویت بسته میشه حتما خدا میخواد پاداش بزرگی بابت صبرو
شکیبایی بهت بده......
وقتی سختی پیش میاد حتما وقتشه روحت متعالی بشه........
وقتی دلت تنگ میشه حتما وقتشه با خدای خودت تنها باشی...........
اگر میخواهی احساس ثروتمند بودن و توانگری کنی چیزهایی را به خاطر بیاور
که پول قادر به خریدن انها نیست.....
با پول میتوانی همسری زیبا داشته باشی اما عشقی زیبا هرگز........
میتوانی خانه ای مجلل داشته باشی اما ارامش هرگز.......
میتوانی کتابخانه ای مجهز داشته باشی اما علم هرگز.....
میتوانی تخت خوابی رویایی داشته باشی اما خواب راحت هرگز.........
هرگز.......هرگز..........هرگز........
مهم نیست کف پایت را شسته باشی یا نه ................
حتی مهم نیست که کف پایت نرم باشه یا زبر.............
مهم این است که وقتی پایت را توی زندگی کسی می گذاری و از زندگیش عبور میکنی
وقتی که مهلتت تمام شد و فقط رد پایت ماند..........
انقدر ان رد پا خواستنی باشه که به کسی اجازه ندی پایش را روی
رد پایت بگذارد...................
سال نو میشود زمین نفسی دوباره میکشد برگ ها به رنگ در می ایند وگلها لبخند میزنند
وپرنده های خسته بر میگردنند ودر این رویش سبز دوباره.......من.....تو......ما.....کجاایستاده ایم
سهم ما چیست؟.....نقش ما چیست؟......پیوند مادر دوباره شدن با کیست؟
زمین سلامت میکنیم وابرها درودتان بادو......سال نو مبارک......
اگر چه یادمان میرود که عشق تنها دلیل زندگی است اما خدا راشکر که نوروزهرسال
این فکر را به یادمان می اورد پس نوروزت مبارک که سالت را سرشار از عشق کند
پیشاپیش سال نو را به همه دوستای عزیزم
تبریک میگم امیدوارم سال خوبی داشته باشین
عیدتون مبارک
من دلم میخواهد خانه ای داشته باشم پر دوست کنج هر دیوارش دوستانم
بنشینند ارام گل بگو گل بشنو هر کسی میخواهد وارد خانه پر مهر و صفامان
گردد شرط وارد گشتن شستشوی دلهاست شرط ان داشتن یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی میکوبم وبه یادش با قلم سبز بهار مینویسم ای دوست خانه ی دوستی
ما اینجاست تا که سهراب نپرسد دیگر خانه ی دوست کجاست؟